Vlaggeninstallatie

50 vlaggen hangen in een ruimte, waarop levensgroot en in zwart-wit, portretten zijn afgedrukt van langharige mannen en kortgeknipte vrouwen. Zowel van hun voor- als hun achterkant. Ze hebben allen de monden geopend alsof zij zingen. Ze kijken recht voor zich uit. In de ruimte is het stil. Men kan door de vlaggen heenlopen, met of zonder een walkman met koptelefoon, waarop men de klanken kan horen van een speciaal hiervoor gecomponeerde geluidscollage door Hans Kaldeway. De vlaggen zijn iets transparant, waardoor zowel de voor- als de achterkant van de hoofden is te zien. In een videofilm worden de personen uit de groep gehaald en één voor één getoond. In zwart-wit gefilmd, kijken ze je allen een aantal seconden aan.

Met deze installatie wordt anonimiteit, het opgenomen zijn in een groep, versus individualiteit
en eigenheid, aan de orde gesteld. De afgebeelde personen bevinden zich in een duistere, stille, anonieme ruimte, geïsoleerd van elkaar en geïsoleerd van het gewone leven. Ze zingen samen een lied maar letten niet op elkaar, ze blijven in een eigen wereld, maar behoren toch tot de groep. Mannen en vrouwen hebben hun eigen stem, en tenslotte: maakt een uitzonderlijk kapsel ze nu juist ‘eigen’ of deel van een groep lang- of kortharigen, wat ze weer anonimiteit verleend?